اخبار بین المللی
شماره: 8769
1393/04/21 - 04:15
استفاده از پتانسیل داروهای سرطانی برای ژن درمانی اختلالات خونی

محققین به دنبال این هستند که ژن درمانی را به عنوان راه حلی برای حل مشکلات استفاده کنند: در واقع چگونه بتوانند سیستم دفاعی طبیعی سلول های بنیادی خون را دور بزنند و به طور موثر ژن های مبارزه کننده با سرطان را به درون ژنوم سلول ها وارد کنند.

به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، در این مطالعه، تیمی از محققین گزارش داده اند که داروی راپامایسین را که برای آهسته کردن رشد سرطان و مهار رد پیوند استفاده می شود، انتقال دوزهای درمانی ژن ها به سلول های بنیادی خون را مقدور می سازد و این در حالی است که عملکرد سلول های بنیادی حفظ می شود.

این مطالعه و نتایج حاصل از آن می تواند درمان های موثر و طولانی مدتی را برای اختلالات سلول های خونی که در آن ها جهش هایDNA موجب عملکرد غیر طبیعی سلول شده است مانند لوسمی و یا آنمی داسی شکل مهیا سازد.

در این مطالعه محققین نشان داده اند که وکتورهای HIV می توانند ژن ها را به سلول های بنیادی خونی منتقل کنند. برای بیماری هایی مانند لوکمیا یا  دیستروفی لوکمیا که جهش های DNA موجب عملکرد غیر طبیعی سلول می شود، هدف قرار دادن سلو لهای بنیادی که تولید سلول های خونی می کنند می تواند روش موفقی برای متوقف کردن بیماری و افزایش سلامت سلول های خونی باشد.

محققین در این مطالعه بیان می کنند که سلول های بنیادی مدیفه شده با ژن می توانند به انواع مختلف سلول ها تبدیل شوند و به سرا سر بدن مهاجرت کرده و اثرات درمانی را داشته باشند.

محققین سلول های بنیادی خونی را  به منظور ژن درمانی از بدن استخراج کردند. وکتورهای ویروسیHIV قادرند ژن ها را به 30 تا 40 دصد این سلول ها منتقل کنند. همان طور که گفتیم محققین تست کردند که آیا راپامایسین می تواند انتقال ژن به سلول های بنیادی خونی را بهبود ببخشد یا خیر. راپامایسین به دلیل توانایی اش برای کنترل ورود ویروس و آهسته کردن رشد سلولی انتخاب شد.

محققین سلول های بنیادی خون بند ناف را جداسازی کردند و آن ها را در معرض راپامایسین و وکتورهای HIV قرار گرفتند که برای انتقال ژن ها و پروتئین سبز فلورسنت مورد استفاده قرار گرفتند. استفاده از راپامایسین موجب شد که ژن ها وارد 80درصد سلول ها شود. هم چنین راپامایسین مانع از تمایز سریع سلول های بنیادی می شود و در نتیجه قابلیت و کارایی آن ها را در زمان جداسازی افزایش می دهد و سلول ها قابلیت بنیادینگی شان را حفظ می کنند.

محققین امیدوارند این روش ها بتواند زمانی برای مطالعات بالینی مورد استفاده قرار گیرد.

پایان مطلب/

©2013 Royan Corporation. All Rights Reserved